Pałac jak podaje większość źródeł wzniesiony został na początku XIX wieku z inicjatywy ówczesnych właścicieli Krzesimowa państwa Stamirowskich. Wybudowano go prawdopodobnie na miejscu wcześniej istniejącego parterowego dworu. Jest to budynek murowany, dwukondygnacyjny, z frontem skierowanym na północ. Zbudowany jest w stylu klasycystycznym.  Elewacji frontowej budynku znajduje się czterokolumnowy portyk, poprzedzony betonowymi schodami. W głębi portyku znajduje się główne wejście do pałacu. W tylnej elewacji budynku znajduje się drugie wejście poprzedzone tarasem- loggią, z którego schodzi się w dwóch kierunkach betonowymi schodkami ( układ typowy dla rozwiązań renesansowych). W górnej części elewacji znajduje się facjatka, przez którą wychodzi się na górny taras. Wewnątrz budynku, na wprost głównego wejścia, znajduje się obszerny hol z bardzo efektowną klatkę schodową. Z holu prowadzi wejście do salonu. W pomieszczeniu tym zachował się pierwotny wystrój tj. drewniane supraporty i boazeria. Drewniany strop pochodzi z późniejszego okresu. Wykonano go jako uzupełnienie pierwotnego wystroju.

Wszystkie ruchome dobra znajdujące się w pałacu zostały rozgrabione w 1939r. Przez żołnierzy Armii Czerwonej. Nieliczne przekształcenia architektoniczne dokonane po II wojnie światowej objęły głównie zmiany we wnętrzu pałacu. Polegały one głównie na wtórnym podziale pomieszczeń, w celu wydzielenia mniejszych dla pensjonariuszy DPS. Nowe przeznaczenie funkcjonalne pałacu wymuszało również konieczność wprowadzenia takich elementów, jak węzły sanitarne, kuchnia z zapleczem oraz pralnia.

Stan pałacu, jego bryła, forma i wystrój architektoniczny są dobrze zachowane.